Palmpasen

Destijds heeft de buxusmot voor een enorme kaalslag gezorgd onder de buxus-boompjes in ons land. Vooral tegen Palmpasen is dat te merken, want nogal wat parochies doen een oproep, bij wie of waar nog gezonde takjes te verkrijgen zijn. Ik heb in mijn achtertuin een forse buxusboom staan en wonder boven wonder is de struik niet aangetast. Hier heeft het “Hosanna” het klaarblijkelijk gewonnen van het “Kruisigt Hem!” en daar ben ik wat blij mee, tenslotte hebben ook wij ze elk jaar weer nodig om met Palmpasen te zegenen en aan de mensen uit te delen.

Niet de buxusmot maar corona trok dit jaar een streep door de rekening: geen missen, geen palmwijding, geen palmtakjes voor mee naar huis te nemen. Even kwam het volgende plan naar boven: als wij nou eens in stilte een mand vol palmtakjes zouden zegenen en klaarzetten in de Mariakapel, die dagelijks geopend is, dan kan al wie wil tòch een palmtakje komen afhalen. Het idee was goed bedoeld, maar op het laatste moment hebben wij er toch van afgezien. De oproep van de overheid om zoveel mogelijk binnen te blijven woog voor ons zwaarder. En wie zijn wij dan, om met allerlei acties de mensen uit hun huizen te lokken? “Blijf in uw kot!” zo raadde de Belgische minister van volksgezondheid haar volk al aan, weken voordat ook wij onze voorzorgs-maatregelen namen. De spreuk maakte zo’n indruk, dat ze inmiddels in ieders mond ligt, er worden zelfs liederen op gemaakt …

En toch gaan wij de palmtakjes zegenen en uitdelen, maar niet nu. Wij doen dat bewust tijdens de allereerste Heilige Missen, die wij ooit weer publiekelijk in onze kerken zullen vieren. Een duif met een olijftakje bracht ooit de blijde boodschap, dat de Zondvloed voorbij was en dat er vrede over het land was gedaald. Zo mogen ook onze palmtakjes een teken zijn, dat het “Hosanna” het “Kruisigt Hem!” uiteindelijk zal overstemmen …